UNIGE’nin Nature Communications’da yayınlanan araştırmasının sonuçları, iklim değişikliğiyle mücadele için doğal stratejileri belirlemede paha biçilmez olarak değerlendiriliyor. Çalışmanın temelinde birbirine karşıt iki hipotez yer alıyor.
İlk hipotez, türlerin çeşitliliğinin, bir ormandaki ağaçların bolluğunu destekleyen nişlerin daha yoğun istiflenmesini ve bölünmesini sağlayacağını savunuyor. Bu bolluğun, ormanın karbon depolama kapasitesini arttıracağı belirtiliyor.
Diğer hipotez, ağaçların bolluğunu sağlayan şeyin çeşitlilik değil, bir enerji alt tabakasının mevcudiyeti olduğunu öne sürüyor. Enerji açısından en zengin alanlar, birim alan başına daha fazla sayıda ağacın gelişmesini ve dolayısıyla karbonun yeniden yakalanmasının arttırılmasını sağlıyor.
Hangi hipotezin en olası olduğunu belirlemek için, araştırmacılar beş kıtadaki ormanlardan envanter verilerini kullandılar.
Bu verilerden şu açık sonuç ortaya çıktı: Tür çeşitliliği ekvatoral ve tropikal yağmur ormanları için idealdir, ancak soğuk veya kuru bölgelerdeki ormanlarda, CO2’nin yeniden yakalanmasını destekleyen şey çeşitlilik değil, ağaçların bolluğudur.