Bilim insanlarına göre, 2013 yılından bu yana yıl gaz emisyonları yaklaşık 7 bin ton arttı. Araştırma Nature dergisinde, Çarşamba günü yayınlandı.
Araştırmanın temel yazarlarından Bristol üniversitesinden Matt Rigby, “Kloroflorokarbon (CFC) gazları, bizi güneşin ultraviyole radyasyonlarından koruyan stratosferdeki ozon tabakasının incelmesinin temel sorumlularıdır” dedi.
Bu gazlara karşı, 1987 yılında uluslararası bir anlaşma olan Montreal Protokolü imzalanmıştı. Anlaşma, özellikle Antarktika ve Avustralya üzerindeki bu gazlı tabakadaki “delikler”den sorumlu görülen CFC gazlarının kademeli olarak ortadan kaldırılmasını öngörüyordu.
Protokole uygun olarak CFC üretimi 2010 yılı sonunda kalkınmakta olan ülkelerde sona ermişti. Çin ise, 2007 yılında CFC gazı üretimine son verdiğini belirtiyor.
Yasak kararı ile birlikte, 2012 yılına kadar genel CFC-11 yoğunlaşmasında ciddi bir azalma yaşandı. Ancak bilim insanları, geçen yıl 2013 ile 2017 arasında yoğunlaşmadaki azalma ritminin, yarı oranında durduğuna dikkat çekti. Bu da, yeni emisyonların olduğuna işaret ediyor.
ABD merkezli çevreci örgüt Çevresel Soruşturma Kurumu (Environmental Investigation Agency, EIA), Temmuz 2018’de yayınladığı bir raporda Çin’in 10 vilayetine yayılan 18 fabrikanın CFC kullanmaya devam ettiğini göstermişti.
Uluslararası araştırmacı bir ekip daha ileriye giderek, Japonya, Güney Kore ve Tayvan ölçüm istasyonlarındaki ek verileri bir araya getirdi.
Kyungpook National University’den Sunyoung Park, Çin’in sanayi alanlarından gelen kirliliğin arttığına vurgu yaptı. Yapılan bilgisayar simülasyonları, bu moleküllerin CFC-11’den geldiği tezini güçlendirdi.
CFC-11, aynı zamanda atmosferde 50 yıl direnç gösterebilen güçlü bir sera gazı olarak da biliniyor.
